دلمان خوش بود از اینکه بالاخره پس از چند سال از استان شدن قزوین در دولت اقای احمدی نژاد استانداری به مردم قزوین معرفی شد که خود سالهای در این شهر بوده و بامردم و مسئولان آن اشنایی داشته و به خوبی ظرفیتها و پتانسلیهای بالقوه و بالفعل استان را می شناسد.
فردی که سابقه انقلابی دارد، سابقه مبارزاتی دارد، درد کشیده وزجر کشیده است و شاید بیشتر ازافراد غریبه برای استان دلسوزی خواهد کرد.
دیدید که علیخانی پدر و پسر در ابتدا در جهت مخالفت با انتصاب همین آقای استاندار چه ها که نکردند. با همه این وجود جلوی همه مخالفها و مخالفتها ایستادیم، سینه سپر کردیم و گفتیم الا و بلا که فلانی استاندار خوب و با تجربه ای است.
اگر شما حضرات چوب لای چرخش نگذارید کاری خواهد کرد کارستان. فلان می کند و بهمان. چنین می کند و چنان که رستم بود پهلوان.
نمی دانم خدایش را بخواهید خیلی هم با حضرت ایشان بده بستان سیاسی نداشتیم، وامدارش نبودیم، بدهکارشم هم نبودیم. جزو دار و دسته و طایفه سیاسی آن هم نبودیم . ما فقط حرف خودمان را می زدیم، مشی مستقل خودمان را داشتیم نمی خواستیم دیگرانی را که به رفیق بازی و باند بازی و سیاسی کاری متهم می کردیم خودمان هم در همان ورطه این گونه بازیها گرفتار شویم.
اما یک چیز برایمان مهم بود، فکر می کردیم شاید استاندار بومی از این جهت که اهل قزوین است و قزوین و قزوینی را خوب می شناسد دلسوزی بیشتری برای زادگاه خودش قائل شود.
اما زهی خیال باطل.
غافل از اینکه استانداربومی که ما نا غافل به او دلبسته بودیم مثل طبل تو خالی و ببر کاغذی بود که از دور دل می برد و از نزدیک زهره.
او همان کاری را کرد که ما پیشتر نگرانش بودیم و دلشوره داشتیم.
البته در یکی از مقالات چاپ شده در نشریه طلوع نگارنده هشدار داده بودند که نکند حضرت ایشان پس از انتصاب در پستی مهم مثل استانداری همان ده پانزده نفر از دوستان قدیمی خودش را بیاورد و به بقیه نیروهای جوان، کارامد و دلسوز و خلاق شهرمان پشت پا بزند.
ان موقع دوستان ما خورده گرفتند که تو چرا این قدر به این آقا بدبینی، ما چیزی نگفتیم اما بعدها معلوم شد که حرف ما چندان هم بی ربط نبود.
پستهای مدیریتی قزوین فوری به کمک همین حضرت آقا در دست همان ده پانزده نفری از دوستان سنتی ایشان افتاد که سالها پیش هم بیشتر این افراد در همان پستها جا خوش کرده بودند و دریغ از یک فایده به اندازه قرص اسپرین برای مردم.
گوئی در پی مدتی که حضرت استاندار از شهر قزوین دور بوده اند و پایتخت نشین شده بودند چندان موفق به شناسایی و جذب نیروهای جوان و کارامد قزوین نشده بودند، نیروهایی که در طی سالهای دور از خانه آقای استاندار در فضای سیاسی و مدیریتی قزوین رشد کردند و بالنده شدند.
البته شاید هم ما اشتباه می کنیم آقای استاندار این جوانان را بهتر از من و شما می شناسند اما خودشان را به کوچه علی چپ زدند.
از استانداری که پس از چند ماه از انتصابش هنوز که هنوز است نتوانسته است معاون سیاسی و امنیتی منتصب به دوم خردادیش را عزل کند و به جای او فرد شایسته ای را برای حساس ترین و مهم ترین پست استانداری جایگزین کند دیگر چه انتظاری می توان داشت .
استانداری که هنوز نتوانسته است بسیاری از بخشداران خود را که با سیاستهای دولت احمدی نژاد و نیز سیاستهای ادعایی استاندار همگرایی ندارند را عزل کند و به جای انها نیروهای کارامد و دلسوزی بگمارد قطع یقین نخواهد توانست برای حل معضلات و مشکلات سیاسی، اقتصادی و امنیتی استان کار مهمی از پیش ببرد.
بحران کارگری هنوز هم در شهر قزوین به قوت خود باقی است، اما استاندار عاجز از درک این موضوع است که این بحران یک بحران استانی نیست و آن را باید به صورت یک بحران ملی در هیات دولت بررسی و برای حل آن جاره اندیشی کرد.
اما آیا حضرت ایشان در باره این موضوع تا حال کاری کرده اند.
در خصوص پروژههای عمرانی و برنامه ریزی برای استان چه اقدامی صورت گرفته است. آیا با حرف و حدیث و جلسه و روایت از این دست مهملات مشکلات استان حل خواهد شد.
شنیده ها حاکی است که تهدید احمدی نژاد به برخورد با مدیران ضعیف احتمالا شعاع استان قزوین را در آینده در بر خواهد گرفت اگر اینگونه است ما خواهیم گفت همان استاندار غریبه شاید بهتر از استاندار بومی اما ضعیف و بی تدبیر باشد.
و به قولی از طلا گشتن پشیمان گشته ایم.
مرحمت فرموده ما را مس کنید.
